کد مطلب:33528 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:107

البته پیامبران آمده اند تا پرده ی غرور و غفلت را بدرند. اما آن پرده، این پرده ی غرور و غفلتی كه از آن سخن گفتیم، نیست. پرده ی این غرور و غفلت دریدنی نیست و بلكه فقط با مرگ آدمی دریده خواهد شد.

هست از پس پرده گفت و گوی من و تو
چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من

آن پرده، عین وجود ماست و دریدن آن مساوی است با بركندن وجود ما. ما خود پرده هستیم و هنگامی كه پرده برافتد، در واقع ما خود برافتاده ایم. پیامبران نیامده اند تا انسان را از انسان بودن بیندازند، نیامده اند تا حیات این جهانی را ناممكن سازند. بلكه آمده اند تا برای همین انسانهای فریب خورده و گرفتار غرور، پیام آسمان را بیاورند و به همین آدمیان، در چهارچوب همین غفلت، روش زندگی صحیح را بیاموزند. ایشان نیامده اند تا آدمیان را از بن موجود دیگری بكنند و سپس به آن موجود جدید و غیر انسان، درس زندگی بدهند. موجودیت و حیات ما و معیشت این جهانی ما در گرو این غفلت و غروری است كه از آن سخن گفتیم. لذا مطابق این معنا، همه ی ما آدمیان بدون تردید تاجر این نوع غروریم و بلكه نمی توانیم نباشیم.

اما در این عالم انواع دیگری از فریب خوردن نیز وجود دارد كه آدمیان مكلفند در برابر برخی از آنها تلاش كنند و خود را به طور نسبی از چنگ آنها برهانند.